Viviane begon in de jaren 70 met olieverfschilderijen, Neo-expressionistische landschappen in donkere grondtonen en aardekleuren, die zij met paletmes bewerkte. Met de jaren evolueert zij naar gemengde technieken, collages, grafiek, beeldcomposities met vlakken en kleurcontrasten, werk waarin zij op zoek gaat naar evenwicht tussen figuratief en abstract.

Hiervoor gebruikt zij inkt, acryl en olieverf, vaak in combinatie met (exotische) materialen in natuurlijke vorm zoals Japans papier, bananenboombladeren, afhankelijk van de structuur ervan en het improvisatiemoment. De menselijke figuren die zij uitbeeldt zijn vaak onvolledig en verscheurd, zoals dat ook in het reële leven is. Mensen zijn eerder 'menselijke fragmenten'.

De lijnen worden onderbroken of 'gestolen door het luchtledige', vervangen door een ander fragment, wat wijst op de aaneenschakeling van impressies en gevoelens.

Haar dierlijke figuren staan symbool voor vrijheidsverlangen (vogels), de symbiose tussen oerkracht en elegantie (Spaanse stieren). Na de eeuwwisseling evolueert haar werk meer en meer in de richting van expressionisme en surrealisme. De laatste jaren bestaat het in hoofdzaak uit grafiek en gemengde technieken met linosnede, collage gecombineerd met olieverf op papier, doek of hout.

Sedert 2015 wordt haar oeuvre aangevuld met beelden in terracotta en brons.